شیرین‌سازی آب دریا صدها سال است که آرزوی بشر بوده و داستان‌ها و افسانه‌هایی در مورد حذف نمک از آب دریا در دوران باستان وجود داشته است. کاربرد گسترده فناوری شیرین‌سازی آب دریا از منطقه خشک خاورمیانه آغاز شد، اما محدود به آن منطقه نیست. با توجه به اینکه بیش از 70 درصد از جمعیت جهان در فاصله 120 کیلومتری اقیانوس ساکن هستند، فناوری شیرین‌سازی آب دریا در 20 سال گذشته به سرعت در بسیاری از کشورها و مناطق خارج از خاورمیانه به کار گرفته شده است.
اما تا قرن شانزدهم میلادی، مردم شروع به تلاش برای استخراج آب شیرین از آب دریا نکردند. در آن زمان، کاوشگران اروپایی در سفرهای طولانی خود از شومینه موجود در کشتی برای جوشاندن آب دریا جهت تولید آب شیرین استفاده می‌کردند. گرم کردن آب دریا برای تولید بخار آب، خنک کردن و میعان برای به دست آوردن آب خالص، یک تجربه روزمره و آغاز فناوری شیرین‌سازی آب دریا است.
نمک‌زدایی مدرن آب دریا تنها پس از جنگ جهانی دوم توسعه یافت. پس از جنگ، به دلیل توسعه شدید نفت توسط سرمایه بین‌المللی در خاورمیانه، اقتصاد منطقه به سرعت توسعه یافت و جمعیت آن به سرعت افزایش یافت. تقاضا برای منابع آب شیرین در این منطقه که در ابتدا خشک بود، روز به روز افزایش یافت. موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد و شرایط آب و هوایی خاورمیانه، همراه با منابع انرژی فراوان آن، نمک‌زدایی آب دریا را به یک انتخاب عملی برای حل مشکل کمبود منابع آب شیرین در منطقه تبدیل کرده و الزاماتی را برای تجهیزات نمک‌زدایی آب دریا در مقیاس بزرگ مطرح کرده است.
از دهه ۱۹۵۰، فناوری شیرین‌سازی آب دریا با تشدید بحران منابع آب، توسعه خود را تسریع کرده است. در میان بیش از ۲۰ فناوری شیرین‌سازی که توسعه یافته‌اند، تقطیر، الکترودیالیز و اسمز معکوس همگی به سطح تولید در مقیاس صنعتی رسیده‌اند و به طور گسترده در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در اوایل دهه ۱۹۶۰، فناوری نمک‌زدایی آب دریا با تبخیر ناگهانی چند مرحله‌ای پدیدار شد و صنعت مدرن نمک‌زدایی آب دریا وارد دورانی به سرعت در حال توسعه شد.
بیش از ۲۰ فناوری جهانی برای شیرین‌سازی آب دریا وجود دارد، از جمله اسمز معکوس، چند راندمان پایین، تبخیر ناگهانی چند مرحله‌ای، الکترودیالیز، تقطیر بخار تحت فشار، تبخیر نقطه شبنم، تولید همزمان برق آبی، تولید همزمان لایه داغ و استفاده از انرژی هسته‌ای، انرژی خورشیدی، انرژی باد، فناوری‌های شیرین‌سازی آب دریا با انرژی جزر و مد، و همچنین فرآیندهای پیش تصفیه و پس تصفیه متعدد مانند میکروفیلتراسیون، اولترافیلتراسیون و نانوفیلتراسیون.
از دیدگاه طبقه‌بندی گسترده، می‌توان آن را عمدتاً به دو دسته تقسیم کرد: تقطیر (روش حرارتی) و روش غشایی. در میان آنها، تقطیر چند مرحله‌ای کم اثر، تبخیر ناگهانی چند مرحله‌ای و روش غشایی اسمز معکوس، فناوری‌های اصلی در سراسر جهان هستند. به طور کلی، روش چند مرحله‌ای کم اثر، مزایای صرفه‌جویی در مصرف انرژی، الزامات کم برای پیش‌تصفیه آب دریا و کیفیت بالای آب نمک‌زدایی شده را دارد. روش غشایی اسمز معکوس مزایای سرمایه‌گذاری کم و مصرف انرژی کم را دارد، اما به الزامات بالایی برای پیش‌تصفیه آب دریا نیاز دارد. روش تبخیر ناگهانی چند مرحله‌ای مزایایی مانند فناوری بالغ، عملکرد قابل اعتماد و خروجی بزرگ دستگاه دارد، اما مصرف انرژی بالایی دارد. به طور کلی اعتقاد بر این است که روش‌های تقطیر با راندمان کم و غشایی اسمز معکوس، مسیرهای آینده هستند.
زمان ارسال: ۲۳ مه ۲۰۲۴