آب شیرین کن آب دریا رویایی است که صدها سال توسط انسان دنبال می شود ، و داستانهایی و افسانه هایی برای از بین بردن نمک از آب دریا در دوران باستان وجود داشته است. استفاده در مقیاس بزرگ فناوری آب شیرین کن آب در منطقه خشک خاورمیانه آغاز شد ، اما محدود به آن منطقه نیست. با توجه به بیش از 70 ٪ از جمعیت جهان که در 120 کیلومتری اقیانوس ساکن هستند ، فناوری آب شیرین کن آب دریا به سرعت در بسیاری از کشورها و مناطق خارج از خاورمیانه در 20 سال گذشته اعمال شده است.

اما تا قرن شانزدهم نگذشت که مردم شروع به تلاش برای استخراج آب شیرین از آب دریا کردند. در آن زمان ، کاشفان اروپایی از شومینه در کشتی برای جوشاندن آب دریا برای تولید آب شیرین در طول سفرهای طولانی خود استفاده کردند. گرم کردن آب دریا برای تولید بخار آب ، خنک کننده و چگالش برای به دست آوردن آب خالص یک تجربه روزانه و آغاز فناوری آب شیرین کن آب دریا است.

آب شیرین کن مدرن آب دریا تنها پس از جنگ جهانی دوم توسعه یافته است. پس از جنگ ، به دلیل توسعه شدید نفت توسط سرمایه بین المللی در خاورمیانه ، اقتصاد منطقه به سرعت توسعه یافت و جمعیت آن به سرعت افزایش یافت. تقاضا برای منابع آب شیرین در این منطقه در ابتدا خشک روز به روز ادامه داشت. موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد و شرایط آب و هوایی خاورمیانه ، همراه با منابع انرژی فراوان آن ، باعث شده است که آب شیرین کن آب دریا یک انتخاب عملی برای حل مشکل کمبود منابع آب شیرین در منطقه باشد و الزامات لازم را برای تجهیزات آب شیرین کن آب دریا مطرح کرده است.

از دهه 1950 ، فناوری آب شیرین کن آب دریا با تشدید بحران منابع آب ، توسعه خود را تسریع کرده است. در بین بیش از 20 فناوری نمک زدایی که توسعه یافته اند ، تقطیر ، الکترودیالیز و اسموز معکوس همه به سطح تولید مقیاس صنعتی رسیده اند و به طور گسترده در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند.

در اوایل دهه 1960 ، فناوری آب شیرین کن آب فلاش چند مرحله ای پدیدار شد و صنعت مدرن آب شیرین کن آب دریا وارد دوره ای به سرعت در حال توسعه شد.

بیش از 20 فناوری آب شیرین کن در آب دریا وجود دارد ، از جمله اسمز معکوس ، چند بازده کم ، تبخیر فلاش چند مرحله ای ، الکترودیالیز ، تقطیر بخار تحت فشار ، تبخیر نقطه شبنم ، همبستگی برق ، همبستگی هیدروپور ، تعدیل فیلم داغ و استفاده از انرژی هسته ای ، انرژی بادی ، انرژی باد ، پس از آن تکنیک های پس از آن ، پس از آن تکنیک های پس از آن ، پس از آن تکنیک های پس از آن ، انرژی باد ، دن میکروفیلتراسیون ، اولترافیلتراسیون و نانوفیلتراسیون.

از منظر طبقه بندی گسترده ، می توان آن را به طور عمده به دو دسته تقسیم کرد: تقطیر (روش حرارتی) و روش غشای. در میان آنها ، تقطیر چند اثر کم ، تبخیر فلاش چند مرحله ای و روش غشای اسمز معکوس ، فناوری های اصلی در سراسر جهان هستند. به طور کلی ، چند بازده کم مزایای حفاظت از انرژی ، نیازهای کم برای پیش درمانی آب دریا و کیفیت بالای آب نمک زدایی را دارد. روش غشای اسمز معکوس مزایای سرمایه گذاری کم و مصرف کم انرژی را دارد ، اما برای پیش درمانی آب دریا نیاز به نیازهای بالایی دارد. روش تبخیر فلاش چند مرحله ای از مزایایی مانند فناوری بالغ ، عملکرد قابل اعتماد و خروجی دستگاه بزرگ برخوردار است ، اما مصرف انرژی بالایی دارد. به طور کلی اعتقاد بر این است که تقطیر با راندمان پایین و روش های غشای اسمز معکوس جهت های آینده هستند.