فن آوری خنثی سازی فاضلاب اسیدشویی گام مهمی در حذف اجزای اسیدی از فاضلاب است. عمدتاً مواد اسیدی را از طریق واکنش های شیمیایی به مواد خنثی خنثی می کند و در نتیجه آسیب آنها به محیط زیست را کاهش می دهد.

1. اصل خنثی سازی: واکنش خنثی سازی یک واکنش شیمیایی بین اسید و قلیایی است که نمک و آب تولید می کند. فاضلاب اسیدشویی معمولا حاوی اسیدهای قوی مانند اسید سولفوریک و اسید هیدروکلریک است. در طول درمان، مقدار مناسبی از مواد قلیایی (مانند هیدروکسید سدیم، هیدروکسید کلسیم یا آهک) باید اضافه شود تا این اجزای اسیدی خنثی شوند. پس از انجام واکنش، مقدار pH فاضلاب در محدوده ایمن (معمولاً 6.5-8.5) تنظیم می شود.

2. انتخاب عوامل خنثی کننده: عوامل خنثی کننده متداول عبارتند از هیدروکسید سدیم (سود سوزآور)، هیدروکسید کلسیم (آهک) و غیره که این خنثی کننده ها واکنش پذیری و صرفه جویی خوبی دارند. هیدروکسید سدیم به سرعت واکنش نشان می دهد، اما برای جلوگیری از کف و پاشش بیش از حد نیاز به عملیات دقیق است. هیدروکسید کلسیم به آرامی واکنش نشان می دهد، اما می تواند پس از درمان رسوب ایجاد کند که برای حذف بعدی راحت است.

3. کنترل فرآیند خنثی سازی: در طول فرآیند خنثی سازی، برای اطمینان از نسبت اسید به باز مناسب، لازم است مقدار pH فاضلاب به صورت بلادرنگ پایش شود. استفاده از یک سیستم کنترل خودکار می تواند به دوز دقیق دست یابد و از موقعیت های بیش از حد یا کمبود جلوگیری کند. علاوه بر این، گرما در طول فرآیند واکنش آزاد می شود و برای جلوگیری از دمای بیش از حد باید مخازن واکنش مناسب در نظر گرفته شود.

4. تصفیه بعدی: پس از خنثی سازی، فاضلاب ممکن است همچنان حاوی مواد جامد معلق و یون های فلزات سنگین باشد. در این مرحله، سایر روش‌های تصفیه مانند ته نشینی و فیلتراسیون باید برای حذف بیشتر آلاینده‌های باقی‌مانده و اطمینان از مطابقت کیفیت پساب با استانداردهای زیست‌محیطی ترکیب شوند.

از طریق فن‌آوری خنثی‌سازی مؤثر، فاضلاب اسیدشویی را می‌توان به طور ایمن تصفیه کرد و تأثیر آن بر محیط زیست را کاهش داد و توسعه پایدار تولید صنعتی را ارتقا داد.